Dokument zatwierdzony przez J.E. Księdza Arcybiskupa Doktora Edmunda Piszcza w dniu 7 grudnia 1995 roku dekretem nr 1302/95 w Olsztynie.
NASZE CREDO
(to jest katolickich grup Odnowy w Duchu Świętym) a jednocześnie nasz styl życia przedstawia się następująco:
1. BÓG JEST MIŁOŚCIĄ (1 J 4,8)
Łaska, której doświadczyliśmy w przeżyciu Odnowy w Duchu Świętym to poznanie miłości Boga. Prowadziła ona do odkrycia: jestem kochany - Bóg mnie kocha; prowadziła do uświadomienia bliskiej obecności Boga, Jego obecności w naszym życiu. To doświadczenie przebudziło nas w nowy sposób na miłość ku Bogu, na modlitwę jako spotkanie z Bogiem i na miłość ku drugiemu człowiekowi. Najczęściej dopiero wtedy pojawiła się w naszym życiu modlitwa wielbiąca Boga.
Trwanie w łasce Odnowy i postawie uwielbienia powinno się wyrażać przez pogłębienie jedności z Bogiem w każdej chwili naszego życia, w każdym spotkaniu z drugim człowiekiem, w podejmowanej nauce, pracy, jak i realizowaniu posłannictwa w rodzinie. Bóg Stwórca i Ojciec daje nam bowiem udział przez pracę i życie rodzinne w dziele, któremu On dał początek i w którym stale On sam uczestniczy.
Aby trwać w tej łasce chcemy podjąć jako codzienną praktykę modlitwę wielbiącą. Fundamentem tej modlitwy powinna być wiara w miłość Boga i Jego pełną troski obecność w naszym życiu, niezależnie, czy ta obecność jest aktualnie doświadczana, a zdarzenia przez nas rozumiane, czy też bliższe naszemu przeżyciu staje się stwierdzenie, jakoby Bóg nas opuścił. Niech nauczycielką modlitwy wielbiącej Boga będzie dla nas Najświętsza Maryja Panna, Która trwała w uwielbieniu Boga zarówno w chwili Zwiastowania, jak i w godzinie Krzyża. Niech słowa: "Uwielbij duszo moja sławę Pana mego" (Łk 2, 46b) stają się słowami naszej modlitwy.
2. „JEZUS PANEM” (Rz 10,9)
Kolejny przejaw łaski Odnowy to podjęcie świadomej decyzji poddania całego naszego życia, wszystkich pragnień i aspiracji „Jezusowi jako Panu” (Rz 10,9). Widzimy potrzebę nieustannego ponawiania tej decyzji. Bóg bowiem udziela nam wciąż na nowo łaski poznania, że w naszym życiu jest wiele zaangażowań, decyzji, przywiązań, które wcale Jezusowi jako Panu nie są poddane. Dlatego przez codzienny rachunek sumienia chcemy lepiej poznawać w konkretnych sytuacjach życia to, co jeszcze Jezusowi nie jest poddane. Stylem naszego życia ma stawać się rozeznawanie, aby szukać w ten sposób tego, co jest pełniejszym pójściem za Bożym wezwaniem. Wszystkie ważniejsze decyzje chcemy podejmować po dokonanym rozeznaniu. Kolejną formą pomagającą trwać w łasce Odnowy jest w miarę codzienne karmienie się Słowem Bożym, by w ten sposób stawać się coraz bardziej uczniem Jezusa. Maryi „FIAT” czyli „niech mi się stanie według słowa Twego” (Łk 1,38b), niech będzie stale żywą zachętą, by każda chwila naszego zycia była naszym TAK, AMEN (Ap 1,7) wypowiadanym Bogu.
3. JEZUS JEDYNYM ZBAWICIELEM
Poddanie Jezusowi całego naszego życia i wyrażenie pragnienia, by On w nas działał według woli Ojca, prowadzi stopniowo do uświadomienia sobie, że grzech w naszym życiu to nie przemijające zdarzenie, pojawiające się trochę przypadkowo, ale to rzeczywistość głęboko zakorzeniona w naszym wnętrzu. Chcemy, by codzienny rachunek sumienia wspierał ów proces poznania.
Stopniowo kształtuje się wewnętrzne przeświadczenie, że o własnych siłach nie jesteśmy w stanie uporać się z grzechem i że całe nasze życie ma być procesem nawracania się. Sakrament Pokuty i Pojednania nie tylko jest spotkaniem z Chrystusem, który przebacza i prowadzi drogą nawrócenia, ale który przychodzi także z mocą uzdrowienia i umocnienia w procesie wewnętrznej przemiany. Drogę Krzyża odkrywamy jako jedyną, na której umierając z Jezusem (2Tm 2,11) dla starego człowieka doświadczamy wyzwolenia i nowego życia. Wierność Maryi przy Chrystusowym Krzyżu, niech się staje dla nas umocnieniem w najtrudniejszych chwilach doświadczeń.
4. DUCH ŚWIĘTY DZIAŁAJĄCY DZISIAJ
Łaska Odnowy obudziła w nas zarówno szczególną miłość do Ducha Świętego jak i świadomość mocy Jego działania w człowieku, w Kościele i w świecie. Wierność tej łasce powinna się wypowiadać w nas w czujnej troskliwości rozpoznawania Jego natchnień w sobie, Jego działania w Kościele i w świecie; we współpracy z Nim i w wiernej posłudze charyzmatami, którymi nas obdarzył. Dziewicę Pełną Łaski przyjmujemy jako wzór poddania się działaniu Ducha Świętego i jako Wspomożycielkę naszą w zachowaniu wierności Jego natchnieniom.
5. KOŚCIÓŁ MIEJSCEM ŚWIADECTWA I SŁUŻBY CHRZEŚCIJANINA
Kościół objawia się światu w różnego rodzaju wspólnotach, między innymi w grupach modlitewnych Odnowy w Duchu Świętym. Grupa Odnowy dla wielu z nas stała się miejscem obudzenia naszej wiary, miejscem formacji, oparciem w naszych działaniach podejmowanych wobec świata. Aby nasza grupa była wspólnotą Kościoła, potrzeba żywej łączności z hierarchią, czy to przez asystenta kościelnego, czy to przez więź z miejscowymi duszpasterzami. Potrzeba także tego, aby każdy z nas żył „sprawami Kościoła", wsłuchując się w nauczanie, wezwania, apele, inicjatywy zarówno Ojca Świętego, jak i własnego Biskupa. Życie Kościoła wyraża się w liturgii, w której lud Boży uwielbia swego Boga, jednoczy się z Nim, napełnia Jego mocą. Dlatego pragniemy, aby Eucharystia stawała się centrum życia grupy i każdego z nas indywidualnie, Chleb Eucharystyczny był naszym stałym Pokarmem, a adoracja Najświętszego Sakramentu jedną z form naszej modlitwy. Sakrament Pokuty i Pojednania podejmowany przez nas w miarę możliwości nie rzadziej niż raz w miesiącu, niech staje się dla nas nie tylko pojednaniem z Bogiem i braćmi, ale także źródłem uzdrowienia i miejscem kierownictwa duchowego.
6. NASZA MISJA
Odczytujemy, że misją, do której Chrystus nas wzywa jest:
- Ewangelizacja;
- Posługa przez modlitwę wstawienniczą;
- Aktywna obecność w życiu parafii;
- Apostolska obecność w świecie w taki sposób, by oddziaływać na dzisiejsze oblicze życia politycznego, społecznego, kulturalnego, zawodowego, rodzinnego przybliżając w tych środowiskach realizację Królestwa Bożego i przygotowując tym samym grunt pod zasiew Słowa Bożego.
Wypełnimy to posłannictwo jedynie wtedy, kiedy nasze życie będzie nabierało mocy świadectwa, które będzie stawało się „żywym obrazem" Ewangelii. W wypełnianiu określonej misji musimy być otwarci na błogosławieństwa dla wielu, a nie zamknięcie w posłudze podejmowanej jedynie w grupie, czy wąskim gronie przyjaciół.
PRAGNIEMY
-
Codziennie podejmować:
-
modlitwę dziękczynną i wielbiącą jako odpowiedź na pełną miłości obecność Boga w naszym życiu;
- rachunek sumienia;
- słowo Boże (jeśli nie innych wskazań, np. spowiednika) według kalendarza liturgicznego w formie refleksji, medytacji, benedyktyńskiego "lecito divina" czy w innej formie;
- jedną z niżej wymienionych form modlitwy za Kościół np. jedna z godzin Liturgii Godzin, „Anioł Pański”, Różaniec, Apel Jasnogórski.
-
- Troszczyć się o pełny udział w Eucharystii oraz o częstą adorację Najświętszego Sakramentu. Uczestniczyć w Eucharystii nie tylko w niedzielę i święta, ale również w wybranym dniu powszednim.
- Podejmować rozeznanie przed ważniejszymi decyzjami życiowymi (np.: zmiana pracy, podjęcie bądź rezygnacja z jakiegoś zaangażowania itp.) dla odczytania natchnień Bożych i znaków czasu.
- Troszczyć się o żywą pobożność do Ducha Świętego i Maryi.
-
Podjąć konkretnie określoną formę zaangażowania apostolskiego, które byłoby przejawem ewangelizacji realizowanej indywidualnie, albo przez włączenie się w konkretną formę działalności apostolskiej Kościoła, własnej wspólnoty, bądź przejawem aktywności zmierzającej do przemiany życia w dzisiejszym świecie tak, by kształtowało się ono bardziej według wartości ewangelicznych (przemiana w życiu społecznym, politycznym, zawodowym...).
-
Troszczyć się o to, by praca, życie rodzinne lub inne formy służby bliźnienu stawały się drogą ku Bogu i miejscem zjednoczenia z Nim.
-
Podjąć określoną formę życia we wspólnocie (w grupie modlitewnej, w grupie „dzielenia”).
-
Troszczyć się o uczestnictwo w Sakramencie Pokuty i Pojednania co miesiąc oraz o ile to możliwe o kierownictwo duchowe.
-
Poznawać nauczanie Papieża i własnego Biskupa.
-
Dbać o udział w rekolekcjach zamkniętych przynajmniej raz na dwa lata.
-
10-tą część własnych dochodów przeznaczyć na rzecz ubogich i dzieł wspólnot Odnowy w Duchu Świętym.
„Nasze Credo” podejmują członkowie grup Odnowy w swojej grupie po 2-3 letniej formacji. Przyrzeczenia składane są na rok i każdego roku ponawiane. Przewiduje się możliwość podjęcia zobowiązań obejmujących wszystkie punkty lub tylko wybrane.
„Nasze Credo” przeżywamy jako ideał, ku któremu chcemy zmierzać.
Pobierz dokument "Nasze Credo" w formacie pdf.